[ Pobierz całość w formacie PDF ]

- Ale jest cudowne. - Objęła brzuch obiema rękami. - Czasem mam ochotę się
uszczypnąć. Trzy miesiące temu nie miałam pojęcia co robić, moje życie się
rozsypało. - Wzruszyła ramionami. - A teraz jestem szczęśliwą mężatką.
Znów poczuł przepaść rosnącą pomiędzy nimi. Rozdz
więk, który powinien
wypełnić wyznaniem miłości. Chciał to zrobić, nie było żadnych przeciwwskazań.
To tylko słowa. A im dłużej je powstrzymywał, tym wyraz
niej widział w jej oczach
dwa małe znaki zapytania, które tkwiły w nich od nocy poślubnej.
- Co się dziś wydarzyło? Jakieś wieści na temat Chin?
- Rozmawiałem z panem Zhengiem. - Wsunął ręce do kieszeni spodni. -
Robimy szybkie postępy.
- A co Matthew na to mówi?
- Matthew miał bardzo dużo do powiedzenia. - Podszedł do niej. - Do chwili,
gdy postanowiłem ujawnić naszą sytuację.
- Powiedziałeś mu, że jestem w ciąży?
- I z wielką przyjemnością powiadomiłem go, że termin porodu wypada przed
moimi urodzinami. Zakończyłem, mówiąc, że jeśli nawet dziecko urodzi się po
terminie, będę walczył z nim na śmierć i życie, by nie dopuścić do zatrzymania
powierzonych mu udziałów. - Przesunął krzesełko w domku dla lalek bliżej okna. -
Jeśli postanowi wypowiedzieć mi wojnę, potrwa to długo i będzie bardzo
kosztowne. Jest znakomitym prawnikiem i wszędzie ma znajomości, ale nie mam
najmniejszego zamiaru paść na grzbiet i prosić o łaskę.
Przesunęła maleńki mebel z powrotem.
- Założę się, że osłupiał.
- Prawdę mówiąc, podejrzewam, że się tego spodziewał, tak dziecka, jak i
mojego wyzwania.
- Złożył rezygnację?
99
S
R
Armand ponownie przestawił maleńkie krzesełko. Lepiej pasowało do miejsca
przy oknie.
- Nie jest gotów się poddać. Być może będę musiał zdobyć poparcie innych
członków zarządu i wtedy zażądać, by ustąpił ze stanowiska. Niech sobie zatrzyma
udziały, byle tylko nie miał żadnej władzy.
Poprawiła maleńką wycieraczkę przed domem dla lalek.
- Jakże smutno jest w taki sposób kończyć przyjaz
Å„.
Armand przyglądał się profilowi jej zamyślonej twarzy. Choć nie mógł już
liczyć na przyjaz
ń Matthew, potrafił, przynajmniej po części, zrozumieć motywy
jego zdrady. Mógł być dla niego jak bratanek, może nawet jak syn, lecz starszy
mężczyzna miał teraz własne dziecko, na którego przyszłości mu zależało. Spo-
strzegł życiową szansę i skorzystał z niej.
Dante obu ich świetnie wyszkolił. Choć tym razem zasada lojalności wobec
swoich wychodziła mu bokiem, Armand nauczył się ją szanować. Koszula zawsze
bliższa ciału. Tak już na tym świecie jest. I tak powinno być. Zacisnąwszy szczęki,
zmusił się do myślenia o czymś innym. W końcu był w domu i zamierzał się cieszyć
towarzystwem pięknej żony. Objął ją w pasie i pociągnął za sobą. Sypialnia czekała.
- Nie rozmawiajmy o nim. Co robiłaś?
- Uczyłam się do egzaminu.
- Powinnaś zatem odpocząć.
Czekał. Ciekawe... Nie zgodziła się, ale i nie zaprotestowała. Niewątpliwie w
miarę zbliżania się porodu myśl o pracy poza domem musiała się stawać coraz
mniej pociÄ…gajÄ…ca.
Nagle zatrzymał się w pół kroku, by raz jeszcze obejrzeć opuszczane
pomieszczenie.
- Właściwie co tu robiłaś? - zapytał ze śladem uśmiechu w kącikach ust.
Też się uśmiechnęła i zatrzymała, by mu poprawić krawat.
100
S
R
- Rozmyślałam o tym, że wkrótce dziecku będzie potrzebne nowe
umeblowanie. One tak szybko rosnÄ….
- Wykorzystamy to, co jest, dla następnego czy wymyślimy coś nowego?
- Ile dzieci chcesz mieć? - zapytała, rzucając mu spojrzenie najpierw
zdziwione, a potem pełne uwielbienia.
- Troje to chyba właściwa liczba.
Objęła go, wtulając policzek w jego pierś.
- Tak się cieszę, że moje dziecko nie będzie jedyne. %7łe będą siostry i bracia,
których będzie mogło kochać i się z nimi bawić.
W okresie dorastania on miał tak wiele, a ona tak mało, obojgu jednak
brakowało najważniejszej rzeczy - więzi. Prawdę mówiąc, będąc chłopcem, czasami
czuł się rozdarty na dwoje, dopóki się nie nauczył tłumić takie emocje. Lecz gdy to
dziecko znajdowało się w drodze, myśli o rodzeństwie, o rodzinie - prawdziwej
rodzinie - pojawiały się coraz częściej. A zwłaszcza dziś u prawnika naszły go tak
gwałtownie, że prawie złamał trzymany w dłoni długopis.
- Ciekawe, czy to prawda?
Armand ocknął się z zamyślenia.
- Co jest prawdÄ…?
- Wiedziałeś, że najstarsze z rodzeństwa mają większe szanse na zdolności
przywódcze i sukcesy w tej dziedzinie?
Skręcając się wewnętrznie, poprowadził ją do drzwi.
- Znalazłam to dziś rano w internecie - ciągnęła. - Jakaś słynna profesor
przeprowadziła badania inteligencji. Stwierdziła, że spośród trzystu znanych osobo-
wości dwudziestego wieku czterdzieści procent było pierworodnymi dziećmi.
- Nie wiem - mruknÄ…Å‚ - czy to ma zastosowanie w tej sytuacji.
Zatrzymała się i roześmiała.
- A dlaczego nie?
- A jak myślisz?
101
S
R
- Armand - roześmiała się ponownie - gdybym wiedziała, nie pytałabym.
Zaczęło mu się robić gorąco. Matko miłosierna, wcale nie chciał teraz takiej
rozmowy, tylko że sądząc po jej zaciekawionym i zdeterminowanym wzroku, mógł
nie zdołać tego uniknąć.
- Reguła najstarszego z rodzeństwa może nie mieć zastosowania, bo będą
miały inne... - geny? Krew? Ojców?
- Och, Armandzie, nie musisz się martwić.
Aż mu zabrakło tchu. Wcale nie było to łatwe, ale musiał jasno zaznaczyć
swoje stanowisko, przypomnieć o nieuniknionych faktach. [ Pobierz całość w formacie PDF ]