[ Pobierz całość w formacie PDF ]
sami sobie obumarli; 3) aby ich ukształtowała wedle upodobania Ojca niebieskiego oraz na najwy\szą Jego chwałę,
którą zna lepiej, ni\ którekolwiek stworzenie; 4) aby przez swą opiekę i orędownictwo sprawiła, by ciało i dusza
wolne od wszelkiej skazy, obumarłe, całkiem ogołocone i doskonale przysposobione, stały się przedziwną ucztą, godną
ust i błogosławieństwa Ojca niebieskiego. Czy nie tak postępować będą wybrani, którzy ukochają i wykonywać będą to
doskonałe poświęcenie się Jezusowi Chrystusowi przez ręce Maryi, jakie głosimy, by okazać Jezusowi i Maryi miłość
skutecznÄ… i odwa\nÄ…?
Odrzuceni twierdzÄ… wprawdzie, \e kochajÄ… Jezusa, \e kochajÄ… i czczÄ… MaryjÄ™ wszelako nie kochajÄ… i nie czczÄ… Jej
całą istotą swoją [Prz 3,9], ani tak, by Jej poświęcić Swe ciało ze wszystkimi zmysłami swą duszę wraz z uczuciami,
jak to czyniÄ… wybrani.
3. Są oni poddani i posłuszni Najświętszej Dziewicy, jako Swej ukochanej Matce wedle przykładu Jezusa Chrystusa,
który z trzydziestu trzech lat, jakie prze\ył na ziemi, zu\ył trzydzieści, by przez doskonałe i całkowite poddanie się
swej świętej Matce wielbić Ojca swego. Są Jej posłuszni i postępują dokładnie według Jej wskazówek, jak mały Jakub
wobec Rebeki, która rzekła: Synu mój przestań na radzie mojej [Rdz 27,8], lub jak goście na godach w Kanie
Galilejskiej, do których Najświętsza Dziewica rzekła: Zróbcie cokolwiek wam poleci [J 2,5]. Za to, \e był posłuszny
matce, otrzymał Jakub błogosławieństwo w sposób iście cudowny, jakkolwiek naturalnym biegiem rzeczy nie
powinien go był otrzymać. Goście w Kanie Galilejskiej poszli za wskazaniem Najświętszej Dziewicy i dostąpili
zaszczytu pierwszego cudu Jezusa Chrystusa, który na prośbę Matki Najświętszej przemienił wodę w wino. Tak samo
ci, co pod koniec wieków otrzymają błogosławieństwo Ojca niebieskiego i godni będą cudów łask Bo\ych, otrzymają
je nie inaczej, jak w miarę doskonałego swego posłuszeństwa względem Maryi. Przeciwnie Ezawy: tracą oni
błogosławieństwo dla braku posłuszeństwa dla Najświętszej Dziewicy.
4. Mają oni wielkie zaufanie do dobroci i potęgi Najświętszej Dziewicy, dobrej swej Matki, wzywają bezustannie Jej
pomocy; uwa\ają Ją za swą gwiazdę przewodnią, wiodącą ich szczęśliwie do przystani. Odsłaniają Jej szczerym
sercem swe troski i potrzeby. Powierzają się Jej miłosierdziu i dobroci, by za Jej wstawiennictwem uzyskać
przebaczenie grzechów lub doznać Jej pieszczot matczynych w smutkach i trudnościach. Zagłębiają, ukrywają i
pogrą\ają się w cudowny sposób w Jej kochające i dziewicze Serce, by czystą rozgorzeć miłością, by oczyścić się z
najmniejszej skazy i znalezć całkowicie Jezusa, który tam przebywa jako na najchwalebniejszym swym tronie. Jakie\
to szczęście! Nie wierzcie, mówi opat Guerric, by większym miało być szczęściem przebywać na łonie
Abrahamowym ni\ na łonie Maryi, gdy\ tam Pan tron swój umieścił [Sermo 1 in Assumptione n. 4]. Inaczej
odrzuceni: Pokładają oni całą nadzieję w sobie, spo\ywają z synem marnotrawnym młóto nierogacizny, \ywią się z
ropuchami samą ziemią, kochają jak ludzie światowi jedynie rzeczy widzialne i zewnętrzne, nie mają upodobania w
słodyczach Serca Maryi, nie znajdują, jak wybrani, silnego oparcia, pewnej ufności w Najświętszą Dziewicę, dobrą
Matkę. Kochają marny głód, który odczuwają zewnątrz, jak mówi św. Grzegorz [Hom. 36 in Evange. 1], poniewa\ nie
chcą kosztować słodyczy, jaką noszą gotową we własnym wnętrzu i we wnętrzu Jezusa i Maryi.
5. Wreszcie strzegą wybrani ście\ek Najświętszej Dziewicy, swej dobrej Matki, tzn. naśladują Ją i na tym polega ich
szczęście i pobo\ność, i to stanowi niechybne znamię ich przeznaczenia do chwały wiecznej, jako im dobra ta Matka
[ Pobierz całość w formacie PDF ]